Eind april ben ik gestart als hoofd bedrijfsvoering bij Cultuurhuis Garenspinnerij. Een functie die naadloos aansluit op mijn eerdere werk.
De afgelopen tien jaar werkte ik als zakelijk leider bij museum & sterrenwacht Sonnenborgh in Utrecht. Daarvoor was ik beleidsadviseur cultuur bij de provincie Utrecht en ik gaf tien jaar leiding aan het Muziekpakhuis in Amsterdam. Plekken in de culturele sector waar met veel inspiratie en plezier werd gewerkt. Dat enthousiasme proef ik ook bij Cultuurhuis Garenspinnerij. Wat is er nou leuker dan werken op een plek waar iedereen bezig is met cultuur, in welke vorm dan ook.
Mijn eigen muzikale ‘carrière’ loopt van trommelen op waspoedertonnen (haha, die had je toen nog), via zingen in een koortje en blokfluit-les naar gitaar spelen. Eerst heel lang klassiek gitaar en zelf liedjes schrijven om daarna op m’n dertigste de elektrische gitaar en het spelen in een band te ontdekken. Maar zoals dat gaat met een drukke baan en een gezin, hebben m’n gitaren daarna ook een flinke tijd in hun hoes liggen te verstoffen en dan wordt met de jaren de drempel om het instrument weer op te pakken natuurlijk steeds groter. Mijn man en zoon vonden daar vorig jaar iets op: we doen haar een basgitaar cadeau. Dus zit ik nu op basgitaarles, heb ik meegedaan aan een bandworkshop en stond ik afgelopen april met het zweet in m’n handen op een podium. Maar wat was dat weer genieten! En een perfecte opwarmer, één dag voor m’n start bij Cultuurhuis Garenspinnerij.
Van basgitaar is er ook wel weer een link te leggen naar hoe ik mijn rol bij de Garenspinnerij zie. Zoals een basgitarist zorgt voor het fundament van de band en vaak wat op de achtergrond vertoeft, zo wil ik als hoofd bedrijfsvoering achter de schermen de organisatie stevig neerzetten, zodat we aan de voorkant mooie dingen kunnen realiseren. Uiteraard wel met dynamiek en schwung.